Adını koymak, saçını tıraş etmek, akikasını kesmek, sünnetini yaptırmak derken delikanlı, hanım kız olan birinin üzerindeki annelik babalık bitiyor mu?

Bir de yavruyu evlendirip mürüvvetini görünce kendi işine bakan anne baba olabilir mi?

İsim vermek, tıraş etmek her anne babanın işidir.

İnsan doğurmak, mücahit yetiştirmek, mü’min bir çocuk babası annesi olarak bu âlemden göçüp gitmek, mü’min insanın farkıdır. İnsan doğurduktan sonra, insan olmanın gereklerini ihmal etmek, iman ettikten sonra imanın gereklerini unutmak benimsenebilir mi? Ahiret için yaşadığını bilen dünya için yaşayan birini varisi olarak bırakıp gidemez. Allah’ın rızası için mücadele eden biri, şeytanın ağlarına takılmış birini bırakıp gidemez.

Annelik babalık, bir müderrisin önüne çocuğu oturtup ona elifba öğrenmesini temin etmek, abdest almasını, teyemmümü bilmesini sağlamak işin başı ama işin bütünü değildir. Annelik babalık, giydirmek, yedirmek, ısıtmak, serinlemek gibi mü’min olmayanın da becerebileceği bir işle ölçülemez büyüklüktedir.

Dünyada doğurup büyütmek, ahirette de köşklerde beraber yaşamak için anneyiz babayız.

Toprağın altında iken de namazlarımız, cihadımız, zikrimiz devam etsin istiyoruz.

Yapamadıklarımızı yapabilecek, neslimizi bereketlendirecek mübarek insanların yaratılma sebebi olmak istiyoruz.

Bunun için doğurmak, yedirmek, giydirmek yetmez diyoruz. Ebedi bir babalık annelik için daha fazlasını yapmaya mecburuz.

Duamız bunun için silahımızdır. Ufukları kuşatan dualar yapmalıyız. Çocuklarımızı kuşatan, onların çocuklarını bile kuşatan dualar yapmalıyız. Sadece evliliklerini, evlerini, on yıllık yirmi yıllık geleceklerini dillendiren dualar çocuklarımız adına yeterli olmaz. Büyük dualar, büyük istekler onlar adına dillerimizi süslemelidir.

Merhametimiz, çocuklarımızın kundakta olduğu zamanlarda, hastalandıklarında ortaya çıkan merhamet olursa yetmez o. Onların doğurduklarını da içine alan, cennetteki yerlerinin bir derece üstün olmasını da içeren bir merhametle onlara merhamet etmeliyiz.

Annelik babalık, büyütmek için bir hedef olmasın. Cennette koltuklara yaslanmış hâle kadar babalık annelik devrede olsun. Onlara, onların neslinden geleceklere yeten bir solukla nefeslenmeliyiz.

İhtiyarlamakla, emeklilikle, gelin sahibi olmakla bitmesin anneliğimiz babalığımız.

Duamızı az görmeyelim. Merhametimizi basit tutmayalım.

Sabrımızın gücünü bilelim.

Anneliğimizi, babalığımızı ebedileştirelim. Cennette de anne olalım, baba olalım.